قبل از انقلاب عده ای از افراد شروع به جمع آوری اشیایی نظیر سکه، تمبر و.. کردند و همین باعث شد تا احمدوند برای نگهداری بخشی از میراث فرهنگی شروع به جمع آوری کبریت کند.
این گرد آوردنده کبریت از سال ۱۳۴۷ شروع به جمع آوری جعبه های کبریت کرده است و امروز او را به عنوان کلکسیونر کبریت می شناسند.
کبریت در دوره قاجار به عنوان کالایی لوکس و تنها برای خانواده های اشرفی آن دوره بوده است.
سوئد اولین کشور در تولید کبریت است و حالا زیبا ترین و قشنگ ترین کبریت های جهان را تولید می کند.
احمدوند درباره علت نوشته شدن عنوان «بی خطر» بر روی جعبه های کبریت را این گونه توضیح داد: در دوره های قبل کبریت از فسفر تشکیل می شد و بسیار خطرناک بود، پس از آن داشنمندان با بررسی های لازم این ترکیب را به مواد بی خطر تبدیل کردن و به همین جهت است که امروزه به روی جعبه های کبریت می نویسند: «کبریت بی خطر».
کوچک ترین کبریت در ایران مربوط به سال ۱۳۵۰ بوده، در این زمان کبریت ها چوبی و در اندازه ۱۷ در ۲۲ میلی متر بودند و به آن ها کبریت بند انگشتی یا مینیاتوری می گفتند.
ارزان ترین کبریت، کبریت کتابی، بغلی یا جیبی بوده که بُعد تبلیغاتی نیز داشته است .
بعد از آن از جعبه های کبریت به عنوان رسانه استفاده می شد، به این صورت که تصاویری از افراد مشهور مانند ملاصدرا را روی جعبه کبریت چاپ می کردند.
حالا اما خسرو احمدوند مدیر کمیته کبریت انجمن مجموعه داران ایران شده است.
۱۷۱۷
